اکنون این مسئله مشخص شده‌است که ابزار مورد استفادهٔ هوک برای موفقیت در اندازه‌گیری چنین فاصله‌ای، بسیار غیر دقیق بوده‌است. گاما اژدها (راس التنین) همان ستاره‌ای است که جیمز بردلی در سال ۱۷۲۵ هنگام کشف «شکست نور» از آن استفاده کرد.
۱ جستارهای وابسته ۲ منابع ۳ پیوند به بیرون تغییر وضعیت فهرست محتویات سندی هوک، ویسکانسین
در این‌گونه مواد، جابه‌جایی/کرنش متناسب است با نیرو/تنش ایجادکنندهٔ آن. به عبارت دیگر:
On eight July 1680, Hooke noticed the nodal styles related to the modes of vibration of glass plates. He ran a bow along the sting of a flour-coated glass plate and saw the nodal styles arise.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اندی هوگ موجود است.
در نوامبر سال ۱۶۷۹، هوک به‌طور گسترده شروع به نامه‌نگاری با نیوتون کرد (که متن آن‌ها منتشر شده‌است). هدف آشکار هوک از این کار این بود که به نیوتن اطلاع دهد که از وی خواسته شده‌است که مکاتبات «انجمن سلطنتی» را تنظیم نماید، از این‌روست که هوک از اعضا می‌خواهد تا پژوهش‌های خود یا دیدگاهشان در مورد پژوهش‌های سایر اعضا را به وی اطلاع دهند. وی به منظور تحریک کردن علاقهٔ نیوتون از او خواست تا نظر خود را در مورد مسائل مختلف بیان دارد.
این یک مقالهٔ خرد سینما است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
این پیشنهاد به علت مشاجره‌های مرتبط با حقوق مالکان بی‌نتیجه ماند، زیرا که مالکان به صورت مخفیانه مرزهای املاک خود را تغییر داده بودند. هوک به علت شایستگی‌های خود در مقام یک نقشه‌بردار و درایتی که در کار خود ??? ??? داشت، در بسیاری از این مشاجره‌ها مورد نیاز بود.
هوک همچنین با مطالعهٔ رفتار کشسان فنرها، موفق به کشف قانون هوک شد: مقدار کشیده شدن یک جسم کشسان، با نیروی وارد آمده بر آن نسبت مستقیم دارد.[۲]
kkk یا ثابت فنر در قانون هوک بستگی به شکل و جنس فنر دارد. این ثابت نشان دهنده میزان سخت بودن فنر بوده و واحد آن Nmfrac N m mN یا Ncmfrac N cm cmN است.
تمام اجسام در مسیر مستقیم حرکت می‌کنند تا زمانی که نیرویی آن‌ها را منحرف سازد
Montagu uncovered The 2 contemporaneous composed descriptions of Hooke's physical appearance concur with each other but that neither matches the portrait in Time.[one hundred eighty]
این صفحه آخرین‌بار در ۴ فوریهٔ ۲۰۲۵ ساعت ۱۷:۵۱ ویرایش شده است.
یکی از تفاوت‌های میان این دو دانشمند این است که نیوتون یکی از پیشگامان آنالیز ریاضی و کاربرد آن و همچنین آزمایش‌های نوری است. درحالی‌که هوک یک پژوهشگر خلاق در زمینهٔ دامنهٔ وسیعی از مسائل و علوم است؛ بنابراین تعجبی ندارد که هوک برخی از ایده‌های خود از قبیل گرانش را ناتمام رها کرده و آن‌ها را بسط نداده باشد. این امر می‌تواند این موضوع را برای ما قابل درک سازد که چگونه در سال ۱۷۵۹ یعنی چندین دهه پس از مرگ نیوتون و هوک، ستاره‌شناس برجسته آلکسیس کِلِرات که در مطالعات مرتبط با گرانش صاحب نام بود، ارزیابی‌های خود را پس از بررسی و مرور آنچه هوک در مورد جاذبه منتشر کرده بود، انجام داد.